Osób online: 1

Menu



























Wolsztyńska TopLista najlepszych stron www


objaśnienie

Ostatnia aktualizacja:
2012-01-25


Parafia
Parafia
.

Parafia Rzymsko - Katolicka
p.w. św. Bartłomieja Apostoła 
Kębłowo

Msze św. w niedziele i święta:
8.00;  9.30; 11.00
w dni powszednie o g. 18.00
(latem o g. 19.00)

BIURO PARAFIALNE
Czynne od wtorku do piątku
po mszy św. wieczornej - za wyjątkiem świąt kościelnych i 1 piątku,
w niedzielę po mszy o g.11.00.
Narzeczeni przyjmowani są po uprzednim umówieniu się na dzień i godzinę.

ul. Stradyńska 2, 64-200 Kębłowo k/Wolsztyna.
Tel./fax. 068 - 384 - 19 - 97, e-mail: swbartlomiej@archpoznan.org.pl

16 lipca - Matki Bożej Szkaplerznej - odpust (mały)
10 sierpnia - św. Wawrzyńca - odpust w kościółku na cmentarzu,
24 sierpnia - św. Bartłomieja Ap. Odpust (duży)
 

Parafia w Kębłowie należy do najstarszych w Wielkopolsce i w minionych wiekach była znaczącym w okolicy ośrodkiem życia religijnego. Budowę kościoła parafialnego pod wezwaniem św. Bartłomieja Apostoła można odnieść do czasów Mikołaja Bodzancica, czyli lokacji miasta Kębłowa. Z powodu drewnianej zabudowy miasto kilka razy nawiedzały klęski pożaru i każdorazowo płonął także drewniany kościół, który odbudowywano na tym samym miejscu. W roku 1823 miał miejsce ostatni wielki pożar miasta.

            Obecny, murowany kościół wybudowano w latach 1852 – 1857 w okresie rządów ks. Jana Kunze(1847-1871). Kamień węgielny poświęcił w 1852 roku przeor z Obry O. Widawski - OMI, a poświęcenia kościoła dokonał ks. dziekan Sulikowski w dniu 3 listopada 1957. Kościół był wówczas tak dalece wykończony, że mógł zostać oddany wiernym i mogły w nim odbywać się nabożeństwa.     Konsekracja kościoła miała miejsce 11.09.1897 roku i dokonał jej ks. Bp. Edward Likowski. Pod koniec XIX wieku kościół był w zasadzie całkowicie wykończony, chociaż przez całe następne lata trwało jego upiększanie. Kościół jest budowlą masywną, bez stylu, ma powierzchnię 700 m2, nawa główna ma 10,88 m wysokości, a wieża 34 m wysokości.

W ołtarzu głównym umieszczony jest obraz św. Bartłomieja malowany na płótnie ok. roku 1857 przez nieznanego autora. Dwa boczne ołtarze przy prezbiterium poświęcone są Matce Bożej i św. Józefowi, w których umieszczone są figury z II poł. XVIII w. W połowie nawy głównej są kolejne dwa ołtarze, z których jeden poświęcony jest św. Janowi Nepomucenowi, a drugi Matce Bożej Szkaplerznej. Obrazy świętych tam umieszczone są malowane na płótnie przez Leopolda Nowotnego. Obraz św. Jana Nepomucena z ok. roku 1860 jest ufundowany przez hr. Stanisława Broel - Platera. z Wroniaw, obraz M.B.Szkaplerznej pochodzi z ok. 1865 r. Sufit w nawie głównej jest ozdobiony malowidłami z życia Matki Bożej i Pana Jezusa – nieznanego autorstwa. W kościele można też zobaczyć zabytkową neobarokową ambonę, fasadę organów w stylu klasycystyczno – barokowym oraz wiele innych ciekawych malowideł i płaskorzeźb.

Inwentaryzacje majątku kościelnego prowadzone podczas kolejnych wizytacji biskupich nie wykazywały w przeszłości cenniejszych dzieł sztuki czy też liturgicznych sprzętów ze złota.

Na dziedzińcu kościoła parafialnego, na wysokim cokole stoi rzeźbiona w piaskowcu figura św. Jana Nepomucena z połowy XVIII wieku. Tuż obok figury św. Jana na dawnym przykościelnym cmentarzu pochowani zostali ks. Jan Nepomucen Kunze (1847 – 1871) budowniczy obecnego kościoła parafialnego i ks. Stanisław Wincenty Wiśniewski (1887 – 1912) – żarliwy kapłan, wspaniały kaznodzieja i gorący patriota.

 



Kościół św. Bartłomieja Apostoła w Kębłowie



tablica w kościele parafialnym w Kębłowie
 

Obok kościoła parafialnego znajduje się zbudowane pod koniec XIX wieku probostwo, oraz Dom Katolicki zbudowany w latach rządów ks. Hilarego Kokocińskiego. W ogrodzie przy probostwie, na niewysokim cokole znajduje się figura Matki Boskiej.

Przy probostwie znajdowały się obszerne zabudowania gospodarcze, gdyż w dyspozycji rządcy parafii było do 1950 roku 100 ha ziemi. Ks. Stefan Szczeblowski tak pisał o powiększaniu majątku parafii: „Podobnie jak wszystkie inne wiejskie parafie i parafia kębłowska posiadała swego rodzaju poważny areał ziemi uprawnej, łąk i lasów stanowiący proboszczowski majątek beneficjalny, nabyty i powiększany drogą darowizn na przestrzeni setek lat. I tak np. w drugiej połowie XVIII wieku dziedzic Kębłowa Stanisław Bieliński ofiarował ówczesnemu proboszczowi i jego następcom grunt zwany „Zamczyskiem”. W akcie darującym plebanom kębłowskim tę ziemię, datowanym 26 czerwca 1766 r., czytamy m.in.: ”Uważając szczupłość gruntów przy Rezydencji Probostwa Kębłowskiego, a życząc go sobie czegokolwiek przyczynić daję wieczystymi czasy WJ Księdzu Błażejowi Trzcińskiemu Teraźniejszemu Proboszczowi Kębłowskiemu i jego na probostwo Następcom grunt Zamczysko nazwane, (…) którego to gruntu teraźniejszemu JW. Księdzu Proboszczowi Kębłowskiemu i Jego Następcom wolno będzie wiecznymi czasy według woli swojej zażywać i według własnego uznania na swój pożytek obracać”.

„Grunt zwany Zamczyskiem”, to teren dzisiejszego stadionu sportowego i rozległe łąki wokół stadionu. Należy pamiętać, że w roku 1766 nie istniał jeszcze Północny Kanał Obry, a droga do Świętna biegnąca obecnie z boku kościoła zbudowana została dopiero w 1896 roku. W owym 1766 roku przez obecną bramę wjazdową probostwa wiodła droga do ruin kębłowskiego zamku, po którym niewysoki pagórek przetrwał do połowy XX wieku.

Stare zapisy dokumentują istnienie w dawnych wiekach jeszcze trzech kościołów, a były to: kościół p.w. Ducha św. ze szpitalem, kościół p.w. św. Mikołaja, oraz kościół  p.w. św. Wawrzyńca. Powodem, dla którego Kębłowo było w przeszłości znaczącym w okolicy ośrodkiem kościelnym mogła być tradycja związana z miejscem kultu, być może pradawnego – pogańskiego.

Do dnia dzisiejszego zachowały się zabudowania dawnego szpitala (ul. Kręta 2), który w średniowieczu znajdował się poza miastem. Kościół św. Ducha nie został odbudowany po pożarze w 1602 roku, natomiast o kościele św. Mikołaja wiadomo tyle, że podczas wizytacji parafii w 1641 roku był ruiną, a później już go nie odbudowywano.

Przy wjeździe do Kębłowa od strony Starego Widzimia znajduje się kościół p.w. św. Wawrzyńca, który obecnie pełni funkcję kaplicy cmentarnej. Interesującym jest twierdzenie znawcy kościoła w Wielkopolsce – ks. Józefa Nowackiego, że najstarszą świątynią chrześcijańską w naszej okolicy jest kościół  p.w. św. Wawrzyńca w Kębłowie oraz to, że pierwszy kościół na tym miejscu mógł istnieć już w XI w. Początkowo kościół ten oddziaływał na bardzo rozległe terytorium i obejmował miejscowości należące do znanego w średniowieczu rycerskiego rodu Jeleni – Niałków herbu Brochwicz.


 


Bożamęka przy ul. Młyńskiej, zniszczona przez hitlerowców w czasie II Wojny Światowej. Figurka przechowana została przez mieszkającego przy ul. Młyńskiej p. Krajewskiego.

"W przeszłości na terenie Kębłowa znajdowało się wiele symboli religijności mieszkańców, jednakże w czasie zawieruchy II Wojny Światowej większość z nich została zniszczona, a czasy powojenne nie sprzyjały odbudowie. Po Bożejmęce przy ul. Młyńskiej pozostało tylko wspomnienie na fotografii. Bożamęka przy ul. Młyńskiej zniszczona przez hitlerowców w czasie II Wojny Światowej.
 
.


Młodzież żeńska organizacji "Młode Polki" z ks. H. Kokocińskim. Przed nowo zbudowaną salką parafialną

Ksiądz Józef Jany, ( rok 1932 przed probostwem w Kębłowie z uczestniczkami kursu gotowania) późniejszy infułat, prałat - prepozyt Kapituły Kolegiackiej i proboszcz parafii  farnej w Poznaniu.
.
.
.


Zachowała się  fotografia  z 1936 roku, 
którą wykonano podczas pielgrzymki parafian kębłowskich do Częstochowy.


Chór  przy kościele parafialnym w Kębłowie

 
Zdjęcie po prawej stronie, od lewej strony stoją w rzędzie najwyższym stoją: Rauer Józef, Fryśny Leon. Krajewski Stefan, Hełmiński Jan, Stanisław May, Prządka, X- nie ustalono, Kotlarski Kazimierz, Hełmiński Józef, Kurkiewicz Roman, Skrzypiński Piotr.Kobiety od lewej: Kotlarska Katarzyna, Urbańska Janina - Lisiewicz, Molicka Pelagia, Waszkowiak Anna - Śmidoda, Weiss Pelagia - Kamińska, Nyćkowiak Maria - Leśnik, Kliś Maria - Matykowska, Poniedziałek Maria - Czarna, Rozynek Anna - Kędziora, Szefler Klara - Pławińska, Kotlarska Elżbieta - Knobel, Kotlarska Franciszka - Filipowska, Sofczyńska Anna - Milarczyk, Siedzą od lewej :Wojciechowski Maksymilian, Kurkiewicz Emilia - Przybyła, Heinze Edward, ks. Franciszek Harwaczyński, Zboralski Stanisław - organista, Paszek Elżbieta, Krajewski Roman.Po wkroczeniu wojsk hitlerowskich we wrześniu 1939 roku kościół parafialny został zamknięty.  Pod osłoną nocy sprzęty i szaty liturgiczne zostały ze świątyni zabrane  przez parafian i przechowane z narażeniem życia własnego i swoich rodzin. Okupanci zamienili naszą świątynię  na magazyn leków.  Ks. Franciszek Harwaczyński został przez hitlerowców  uwięziony i zamęczony w obozie koncentracyjnym w Gusen. W tym samym czasie aresztowany został organista - Stanisław Zboralski, który zginął w obozie koncentracyjnym w Oranienburgu.Na czas wojny parafianie kębłowscy przypisani byli do parafii w Kopanicy. Po wyzwoleniu świątynię ponownie oddano wiernym do użytku. W roku 1945 nastąpiła ponowna konsekracja kościoła, a sprzęt i szaty liturgiczne wróciły do kębłowskiego kościoła. 
 


Ponowna konsekracja kościoła parafialnego p.w. św. Bartłomieja. 
Na zdjęciu  ks. O. Jerzy Mahoy - ówczesny rządca parafii z wiernymi. Rok 1945.

Chór kościelny 
(rok 1967) z ks. Stefanem  Szczeblowskim


           Na chorągiewce na kościółku znajdują się daty 1587 oraz 1883, które są prawdopodobnie datami remontów dachu.

Cały szereg urządzeń wewnętrznych tej kaplicy cmentarnej wciągniętych zostało w 1955 roku do kartoteki zabytków ruchomych. Obiektami tymi są:

1.       Barokowy ołtarz główny z II połowy XVII wieku.

2.       Ołtarzowy olejny obraz na płótnie w polu głównym wymienionego wyżej ołtarza; przedstawia on postać św. Rocha.

3.       Obraz olejny na płótnie w zwieńczeniu głównego ołtarza, przedstawiający postać

      św. Wawrzyńca.

4.       Rzeźbiony w drewnie, polichromowany krucyfiks barokowy z XVIII wieku umieszczony na belce tęczowej, przedstawiający Chrystusa.

Dla dawnych mieszczan kębłowskich św. Wawrzyniec był tak ważnym patronem, że poświęcili mu najbardziej prestiżowe miejsce w mieście i postawili jego figurę na rynku. Figura ta niestety została zniszczona przez Niemców w czasie II wojny światowej.   

Na terenie okalającym kościółek św. Wawrzyńca założony został w roku 1823 cmentarz grzebalny, przewidziany dla całej rozległej parafii, do której w XIX wieku należały Kębłowo, Stary Widzim, Nowy Widzim, Wroniawy, Solec, Nowy Solec, Stradyń, Świętno, Niałek Mały, Krzyż i Rudno.

W Kębłowie odbywały się dwukrotnie w ciągu roku odpusty, a mianowicie jeden 16.07 w święto Matki Boskiej Szkaplerznej, a drugi 24.08. w dzień patrona parafii, św. Bartłomieja Apostoła. Obydwa odpusty gromadziły liczne rzesze wiernych, ale szczególnie wielu pątników było na odpuście MB Szkaplerznej.

Wyjątkowo trudnym i bolesnym dla parafii kębłowskiej był okres II wojny światowej. Wkrótce po wkroczeniu wojsk niemieckich we wrześniu 1939 roku kościół parafialny został zamknięty, a pracujący w parafii księża: ksiądz proboszcz Franciszek Harwaczyński i wikariusz ksiądz Leon Stępniak aresztowani i osadzeni w obozach koncentracyjnych. Kościół parafialny Niemcy zamienili na magazyn leków. Do obozu koncentracyjnego trafił także pochodzący z Kębłowa ks. Robert Marcinowski – wikariusz w Kaszczorze, oraz organista kębłowski Stanisław Zboralski. Gehennę obozową przeżył tylko ks. Leon Stępniak, późniejszy wieloletni proboszcz parafii w Wonieściu.

Ksiądz Harwaczyński i ks. Marcinowski zostali zamęczeni w Guzen jesienią 1940 roku, a organista Stanisław Zboralski zamęczony został w Oranienburgu w 1942 roku. W czasie okupacji niemieckiej  parafianie kębłowscy przypisani zostali do parafii w Kopanicy, a na cały teren powiatu wolsztyńskiego Niemcy pozostawili tylko jednego kapłana, którym był O. Jerzy Machoń.

            Po wyzwoleniu w 1945 roku parafianie niezwłocznie uprzątnęli i odświeżyli świątynię, po czym nastąpiło jej poświęcenie i ponowne oddanie wiernym do użytku. Parafię objął cieszący się wielkim szacunkiem i powszechnie lubiany O. Jerzy Machoń – OMI (ur. w 1911 r. w Rudzie Śląskiej – Orzegowie). Do kościoła powróciły przechowane przez parafian sprzęty i szaty liturgiczne. Funkcję kościelnego w roku 1939 pełnił Szczepan Karczmarek i po wojnie ponownie ją objął.

            Spośród rządców parafii wyróżniał się ks. Hilary Kokociński (1927-1933), który angażował się w liczne przedsięwzięcia gospodarcze, społeczne i kulturalne parafii oraz okolicznych miejscowości. Z jego inicjatywy wybudowana została szosa z Kębłowa do Widzimia, Dom Katolicki w Kębłowie, propagował uprawę warzyw i hodowlę świń, był współzałożycielem Zakładów Mięsnych Grodzisku. W Domu Katolickim organizowane były kursy gotowania, szycia, haftu, odbywały się przedstawienia, zebrania, zabawy i zawody sportowe. Po wojnie proboszczami w Parafii byli kolejno: O. Jerzy Machoń OMI (1945-1946); Ks. Stefan Szczeblowski (1946-1978); Ks. Wacław Jeszke (1978-1981); Ks. Stanisław Woźnicki (1981-2001); Ks. Andrzej Kruś (2004- nadal).  

Decyzją władz kościelnych w 1998 roku z terenu parafii kębłowskiej wyodrębniona została wieś Wroniawy i przyłączona do parafii w Nowym Solcu. Obecnie parafia obejmuje swoim zasięgiem wioski: Kębłowo, Stary Widzim, Nowy Widzim, część  Adamowa (historyczny Niałek Mały) i Stradyń.

 

Opracowała: Eugenia Świetlińska

Copyright © by www.keblowo.pl 2004 - 2024. Administrator serwisu Damian Sarbak.
Zezwala się na wykorzystywanie materiałów zawartych na stronie w innych publikatorach pod warunkiem podania źródła ich pochodzenia.