Adam Żuczkowski
Janowi Pawłowi II
w III Rocznicę Odejścia
Niewidoczne dla oczu
Już Go nie ma na ziemi
już nie chodzi po górach.
Jest gdzieś P o n a d nami.
Nie można
dotknąć Jego dłoni,
nie można
śmiać się razem z Nim,
nie można ukryć się
w ciepłym spojrzeniu.
A my tutaj uporczywie błądzimy,
szukamy dawno już przetartych ścieżek.
Pogrążeni w pędzącym na oślep,
zabieganym dniu,
zapominamy,
że w c i e m n o ś c i
przeźroczyste – kryształowo c z y s t e
j e s t n i e w i d o c z n e d l a o c z u.
Ojcze – jestem ślepy!
Naucz mnie widzieć więcej,
niż siebie samego.
Ojcze – jestem niemy!
Proszę, u m ó w m n i e
n a r o z m o w ę
z B o g i e m.
Wolsztyn, 03. 04. 2008.
|
