Na naszych podsychających łąkach coraz rzadziej spotyka się ostrożeń warzywny, potocznie nazywany w Wielkopolsce czarcim żebrem. Jeszcze do niedawna robiono z czarciego żebra obowiązkowe zapasy na zimę. Pod koniec maja kobiety wyprawiały się na podmokłe łąki i zrywały to ziele. Drugą wyprawę robiono w sierpniu przed koszeniem łąk. Świeże ziele rozkładano w zacienionym, przewiewnym miejscu i po wysuszeniu przechowywano w płóciennych woreczkach. Czarcie żebro przez cały rok stosowano do użytku zewnętrznego i było jednym z najbardziej znanych ziół z Bożej Apteki. Jeśli chcesz poznać starą recepturę użycia tego magicznego ziela, to przeczytaj opowiadanie pt. O czarach w Kębłowie, które znajdziesz w dziale Gwara.