Parafia pod wezwaniem św. Bartłomieja w Kębłowie przygotowuje się do wielkiego jubileuszu – 150 rocznicy poświęcenia kościoła. To wtedy, półtora wieku temu świątynia została odbudowana po wielkim pożarze, który zniszczył ją 9 maja 1823 roku. Kębłowo było wtedy miastem (!) o zabudowie w większości drewnianej. Świątynia też była drewniana. Pożar strawił prawie całą miejscowość, a mieszczanie popadli w ogromne kłopoty finansowe. Jednak, mimo wszystko, rozpoczęto budowę murowanego już kościoła, a tego trudnego i odpowiedzialnego zadania podjął się ówczesny proboszcz Jan Kunze. Konsekracji świątyni dokonał 40 lat po jej poświeceniu biskup Edward Likowski.

Rozpoczynając we wrześniu 1983 roku pracę w Kębłowie jako dyrektor szkoły podstawowej, nie wiedziałem, że historia kościoła w tej miejscowości jest związana ze znanym i cenionym w okresie zaborów przedstawicielu rodziny przodków mojej żony – arcybiskupem Edwardem Likowskim.

Wiedziałem, że jej sędziwy dziadek Stanisław Likowski , powstaniec wielkopolski, był w Wolsztynie przed wojną „drogistą”(tak wtedy nazywał się drogerzysta) i miał drogerię na rogu ulic 5 Stycznia i Kościelnej, że jej pradziad Władysław Silski i jego żona Antonina byli, wkrótce po odzyskaniu niepodległości w 1918 r. , do roku 1924 właścicielami Hotelu „Wiktoria”(dzisiejsza Państwowa Szkoła Muzyczna i część Wolsztyńskiego Domu Kultury).
Nie wiedziałem natomiast, że stryj jej dziadka, który został arcybiskupem poznańskim w 1915 roku, był w jakiś sposób związany z historią kościoła w Kębłowie.

Stryj Stanisława Likowskiego – ks. Edward Likowski - to zasłużony na przełomie wieków biskup poznański, wielki patriota, który wcześniej, będąc nauczycielem Gimnazjum św. Marii Magdaleny w Poznaniu, opracował wielokrotnie potem wznawiany „Katechizm większy” według O. Deharba.

Już jako biskup w 1901 r. Edward Likowski przygotował ponownie rozszerzoną wersję tego katechizmu, pisząc w przedmowie znamienne w czasach zaborów słowa: „Jakkolwiek obecnie w naszych diecezjach język polski w nauce religii ze szkół średnich jest wydalonym, niemniej może katechizm ten być pożytecznym […] przy przygotowaniu dzieci do pierwszej spowiedzi i Komunii św.”
Kiedy przed laty wertowałem historię kościoła w Kębłowie, ze zdumieniem odkryłem, że biskup Edward Likowski poprzez swoją duszpasterską posługę jest także związany z Ziemią Wolsztyńską. Zrządzeniem Opatrzności stał się dla mnie fakt, że to właśnie on 11. 09. 1897 r. konsekrował odbudowany po wielkim pożarze kościół pod wezwaniem św. Bartłomieja w miejscowości, w której pracowałem!

Należy dodać, że już po wybuchu I wojny światowej, 14 sierpnia 1914 r. biskup Likowski objął zaszczytną godność arcybiskupa gnieźnieńskiego i poznańskiego. Niestety, nie pełnił jej długo. Zmarł po krótkiej, acz ciężkiej chorobie 20 lutego 1915 roku.
Zadajemy sobie pytanie, dlaczego konsekracja kościoła w Kębłowie nie odbyła się równocześnie z jego poświęceniem, ale aż 40 lat później? Odpowiedź jest bardzo prozaiczna. Brakowało funduszy. Zbiedniałe po wielkim pożarze społeczeństwo Kębłowa nie mogło łożyć odpowiednich kwot na tę poważną inwestycję. Mimo, że patronat nad budową pełnił Rząd Królewski, kościół nie w pełni jeszcze ukończony, ale gotowy na tyle, że mogły się w nim odbywać nabożeństwa, oddano do użytku wiernym dopiero w roku 1857. Należy jednak pochwalić mieszkańców Kębłowa – koszty budowy świątyni w 2/3 poniosła Królewska Regencja w Poznaniu, a w 1/3 parafianie!

Wtedy to właśnie – 150 lat temu – 3 listopada 1857 roku odbyło się poświęcenie kościoła, którego dokonał ks. dziekan Sulikowski. Na całkowite ukończenie budowy i konsekrację swojej świątyni parafianie Kębłowa czekali jeszcze 40 lat!


Adam Żuczkowski

Arcybiskup E. Likowski - obraz olejny Jerzego Kryzana Likowskiego